GENERACIJE KOJE DOLAZE I NAŠI PRECI OD NAS TRAŽE DA BUDEMO ZAGLEDANI U BUDUĆNOST
Kazao je Neško Čestić, prilikom polaganjem venaca na spomenik slobode u slavu stradalima od fašizma tokom II Svetskog rata...
Vence su položili delegacija opštine Srbobran i predstavnici boračkih organizacija, najpre na spomenik Slobode, zatim na spomenik sovjetskom vojniku Borisu Mihajloviču Korotkovu, gde je stradao, od snajperskog metka okupatora, 22. oktobra 1944. godine tokom borbi za oslobođenje Srbobrana i gde je bio sahranjen do 2011.godine. Naime, te godine njegovi posmrtni ostaci preseljeni su na pravoslavno groblje u Srbobranu, gde je danas takođe položeno cveće na spomenik.
Program obeležavanja Dana oslobođenja počeo je okupljanjem članova SUBNOR-a opštine Srbobran u njihovim prostorijama, gde je naposletku priređen koktel.
Na trgu Slobode, najpre su cveće na spomenik žrtvama II Svetskog rata položili predstavnici opštine, a potom i boračkih organizacija. Hor OŠ Vuk Karadžić izveo je himnu Srbije na početku programa, a govore su održali Slobodan Radić, predsednik SUBNOR-a Srbobran, na mađarskom jeziku prisutnima se obratio Đula Bunfort, član SUBNOR-a, a u ime opštinske uprave govorio je Neško Čestić, predsednik opštine Srbobran.
Galeriju fotografija sa događaja možete pogledati ovde.
Zbog čega je važno da se ne stidimo svoje prošlosti, da se sećamo svih herojskih dela i stradanja kroz istoriju, ali i zašto je važno da dogodine ovde, na Trgu, kada se bude polagalo cveće, odavala pošta stradalima u borbi protiv fašizma, budu sva deca iz svih škola naše opštine obrazložio je u svom govoru Neško Čestić:
Ovde možete da čujete i govor Đule Bunforta
Evo šta je između ostalog kazao Slobodan Radić, koji nas je podsetio na sve ono što smo proživeli tokom II Svetskog rata, ali i na slavnu pobedu kojom je osvojena sloboda:
Prošlo je 72 godina od kako Srbobran živi u slobodi. Tokom četvorogodišnje borbe, trebalo je slomiti fašizam. Nije bilo lako prvih dana rata, kada je od martovskih događaja 1941. godine i agresije 6.aprila pa sve do maja 1945. godine trebalo pružiti otpor i boriti se protiv znatno jače fašističke Nemačke i njenih saveznika. Svirepe represije nad nedužnim stanovništvom, hapšenja, streljanja i odvođenja u zarobljeništvo i zloglasne logore, primorale su Vrhovni štab, da se organizuje, pruži otpor okupatoru, formira diverzantske i partizanske jedinice koje će tokom rata izrasti u brigade i armije.
Tokom ratnih dejstava u leto i jesen 1944. godine, Narodno-oslobodilačka vojska slamala je moć okupatora i njegovih pomagača i smanjivala teritoriju pod kontrolom neprijatelja. Nemačka vojna sila krajem 1944. i početkom 1945. godine, gubila je i potiskivana na svim evropskim ratištima. Tokom meseca oktobra počeli su i prvi razgovori o završnim operacijama naše i Sovjetske armije. Oslobađanjem najvećeg dela Srbije i Vojvodine, počele su i pripreme za oslobađanje Srbobrana.
Narodno oslobodilačka vojska Jugoslavije, tačnije jedinice 2. Šajkaškog odreda i 31. gardiskog korpusa Crvene armije, u ranim jutarnjim satima, 19.oktobra, ušle su iz pravca Starog Bečeja u Srbobran. Toga dana oslobođen je veći deo Srbobrana, severno od Velikog bačkog kanala, dok je južni deo (Staro Vašarište), Turija i Nadalj, konačno oslobođeni 22. oktobra, posle trodnevnih borbi. Tokom povlačenja iz Srbobrana okupator je minirao i srušio most na kanalu, braneći odstupnicu svojim trupama. U tim danima borbi za oslobađanje Srbobrana poginulo je nekoliko boraca i građana Srbobrana pa i nekoliko pripadnika Crvene armije, među njima i Boris Mihajlovič-Korotkov, čiji spomenik se nalazi kod mosta preko puta sportske hale, na čiji ćemo spomenik takođe položiti venac.
Nakon oslobađanja Srbobrana, u kući Svetozara Kaćanskog u ulici Karađorđevoj br:30 smestio se štab Maršala Fjodora Ivanoviča Tolbuhina, proslavljenog komadanta 3. ukrajinskog fronta Crvene armije odakle je usmeravao ruske armije i planirao vojne operacije. Štab Maršala Tolbuhina 4. novembra posetili su i general Kosta Nađ, komadant glavnog štaba narodno oslobodilačke vojske i partizanskih odreda Vojvodine i Peko Dapčević komadant 1. proleterskog korpusa Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije sa svojim saradnicima. Nakon razmene obaveštenja o vojnoj situaciji, Maršal Tolbuhin objasnio je kakav će biti dalji tok vojnih operacija i sa našim komandantima dogovorio o zajedničkim vojnim operacijama naše NOV i Crvene armije, kao i mesto i način forsiranja Dunava kod Batine i sadejstvo naših i sovjetskih jedinica. Na ovoj kući i danas stoji ploča kao spomen–obeležje na istoriski dogovor.
Ove oktobarske svečanosti su događaji koji nas podsećaju da moramo obeležavati i poštovati događaje i ličnosti naše slavne istorije uprkos pokušajima da se uspomene na oslobodioce i antifašističku borbu izbrišu iz našeg pamćenja.
Moramo se takođe sećati događaja i žrtava iz odbrambenih i oslobodilačkih ratova od 1990 do 1999 godine, kao i Nato agresije na našu zemlju gde su naši vojnici, pripadnici teritorijalne odbrane i dobrovoljci poginuli u ovim ratovima.
Preživeli učesnici rata od 1941. do 1945., učesnici odbrambenih i oslobodilačkih ratova 1990 do 1999 godine, njihovi potomci i simpatizeri učlanjeni u našu boračku organizaciju i ubuduće će obeležavati sve značajne datume, obilaziti i čuvati spomenike i spomen obeležja, polagati vence i podsećati mlade generacije na njihov doprinos u antifašističkoj borbi.
S.Š.
| Postavio: Administrator dana 2016.10.19 | | Ocena: |
|
Komentar na ovu vest mogu ostaviti samo registrovani korisnici našeg portala!
Prijavi se
